ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ
Παγκοσμίως, 75 εκατομμύρια ζώα δολοφονούνται βίαια στο όνομα της μόδας κάθε χρόνο. Τα ζώα που χρησιμοποιούνται για το εμπόριο γούνας περιλαμβάνουν ασβούς, αρκούδες, κάστορες, κογιότ, ερμίνες, αλεπούδες, λυγξ, μινκ, κουνέλια, ρακούν, τσιντσιλά, φώκιες, σκίουρους, γάτες, σκύλους, λύκους κ.α.
Τα ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή ζουν περιορισμένα σε βρώμικα συρμάτινα κλουβιά, εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες για 4 - 5 χρόνια. Ζουν με φόβο, στρες, ασθένειες και από τον εγκλεισμό έχουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα, σε σημείο που τρελαίνονται, γίνονται επιθετικά και σκοτώνουν τα μικρά τους. Τα μικρά ζώα γδέρνονται ζωντανά σε ηλικία μέχρι 6 μηνών στο όνομα μιας απόλυτα άχρηστης παγκόσμιας βιομηχανίας, που κερδίζει δισεκατομμύρια ετησίως.
Περίπου ένα δις κουνέλια το χρόνο δολοφονούνται για το δέρμα τους. Μόνο στη Γαλλία ο αριθμός είναι 70 εκατομμύρια. Όπως όλα τα ζώα που εκτρέφονται για τη γούνα τους, τα κουνέλια - που είναι πεντακάθαρα από τη φύση τους - ζουν σε μικροσκοπικά, βρωμερά κλουβιά περικυκλωμένα από τις ακαθαρσίες τους. Περνούν ολόκληρη τη δυστυχισμένη ζωή τους, όρθια στα λεπτά σύρματα του κλουβιού, που κόβουν συνεχώς τις ευαίσθητες πατούσες τους, χωρίς να έχουν ποτέ την ευκαιρία να σκάψουν, να πηδήσουν ή να παίξουν. Οι εκτροφείς γούνας τα σκοτώνουν με βάναυσες μεθόδους - σπάζοντας τους το λαιμό ή χτυπώντας τα στο κρανίο - πριν τα κρεμάσουν ανάποδα από τα πόδια και τους κόψουν το κεφάλι.
Κατά μέσο όρο, χρειάζονται 55 άγρια μινκ για να φτιαχτεί ένα μακρύ γούνινο παλτό. Τα μινκ της φάρμας σκοτώνονται σε θάλαμο αερίων, με βίαιο σπάσιμο του λαιμού ή με δηλητήριο, όλοι αργοί και βασανιστικοί θάνατοι. Παγκοσμίως, υπάρχουν περίπου 10 εκατομμύρια άγρια ζώα που παγιδεύονται και δολοφονούνται αποκλειστικά για τη γούνα τους κάθε χρόνο. Στην Ιταλία υπάρχουν 16 ενεργά εκτροφεία μινκ και 1 εκτροφείο τσιντσιλά. Αυτές οι εγκαταστάσεις, άγνωστες και καλά κρυμμένες στην εξοχή, φυλακίζουν έως 200.000 ζώα. Η ετήσια παραγωγή εκτιμάται πως φτάνει τα 170.000 τομάρια από μινκ. Σε αυτές τις φάρμες, τα μινκ ζουν σε κλουβιά, στερούμενα την ελευθερία τους και όλα όσα τα άγρια ζώα θα βίωναν στη φύση. Το αποτέλεσμα είναι στρεσαρισμένα ζώα που δείχνουν στερεότυπες συμπεριφορές και επιθετικότητα ανάμεσα στα άλλα ζώα που βρίσκονται στο ίδιο κλουβί. Στο τέλος θανατώνονται με αέρια και γδέρνονται.
Tο περισσότερο δέρμα προέρχεται από αγελάδες. Η παραγωγή δέρματος μοιράζεται μια κοινή παρανόηση με τη γαλακτοβιομηχανία: ότι είναι αποτέλεσμα της βιομηχανίας κρέατος. Με άλλα λόγια, συχνά θεωρείται ότι το δέρμα δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ένα υποπροϊόν του κρέατος και αγοράζοντας και φορώντας το δε συμβάλλεις σε μια βάρβαρη βιομηχανία και έναν καταφανώς ανήθικο θεσμό.
Αυτή είναι μια λάθος θεώρηση. Όχι μόνο είναι πολύ επικερδές το δέρμα για τη βιομηχανία κρέατος, αλλά πολύ από το δέρμα που πωλείται παγκοσμίως προέρχεται από ζώα που θανατώνονται κυρίως για το δέρμα τους.
Tο δέρμα μιας αγελάδας είναι σχεδόν το 10% της συνολικής της "αξίας", το οποίο βασικά κάνει το δέρμα το πιο επικερδές μέρος του σώματός της. Το δέρμα βάρους 1300 γραμμαρίων για παράδειγμα, αξίζει πολύ περισσότερο από 500 γραμμάρια κρέας. Το δέρμα βοηθά την κρεατοβιομηχανία και τη βιομηχανική εκτροφή να είναι πολύ επικερδείς.
Το suede και το slink, είναι δυο εξαιρετικά απαλά είδη δέρματος και από τα πιο ακριβά. Φτιάχνονται από το δέρμα νεογέννητων ή αγέννητων μωρών μοσχαριών (δηλαδή η μητέρα τους σφάχτηκε ενώ ήταν έγκυος).
Όταν η γούνα αποσπασθεί βίαια από το κεφάλι των ζώων, τα γυμνά, ματωμένα κορμιά τους πετιούνται σε ένα σωρό από ζώα, τα οποία γδάρθηκαν ζωντανά πριν από αυτά. Κάποια είναι ακόμα ζωντανά, ανασαίνουν με δυσκολία και ανοιγοκλείνουν τα μάτια αργά. Η καρδιά κάποιων από αυτά μπορεί να συνεχίσει να χτυπά μέχρι και 10 λεπτά αφού τα γδάρουν...
Σκυλιά και γατιά γδέρνονται ζωντανά, αφού συρθούν βίαια έξω από τα συνωστισμένα κλουβιά τους. Οι εργάτες πετούν τα ζώα στο έδαφος και τα χτυπούν με μεταλλικά ρόπαλα ή τα πετούν με δύναμη σε οποιαδήποτε σκληρή επιφάνεια έχουν διαθέσιμη. Αυτό συνθλίβει τα κόκκαλα τους και προκαλεί σε αυτά τα ανυπεράσπιστα πλάσματα σπασμούς, αλλά σπάνια ακαριαίο θάνατο. Συχνά σκυλιά και γατιά είναι ακόμα ζωντανά και παλεύουν απελπισμένα καθώς οι εργάτες τα ρίχνουν κάτω ανάσκελα ή τα κρεμάνε από τα πόδια ή την ουρά για να τα γδάρουν. Τα ζώα, κλωτσούν και σφαδάζουν ενώ το δέρμα και η γούνα τους αποσπάται από το σώμα τους. Οι εργάτες πατάνε το λαιμό και το κεφάλι τους για να βγάλουν ανέπαφη τη γούνα.
Δείτε βίντεο της Peta (σκληρές εικόνες):https://www.facebook.com/
Τα ρακούν, περιμένουν να πουληθούν στην αγορά γούνας στην Κίνα. Τα ζώα που πωλούνται στις αγορές, συχνά γίνονται μάρτυρες άλλων ζώων γύρω τους που τα χτυπάνε με ρόπαλο μέχρι να πεθάνουν ή τους σπάνε το λαιμό.
Δεν υπάρχουν ποινές για τους ανθρώπους που κακοποιούν τα ζώα στη Κίνα, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας, προμηθεύοντας πάνω από τα μισά ρούχα στις ΗΠΑ.
.jpg)
Τα Τσιντσιλά έχουν μεταξωτή γκρι γούνα, που έγινε πολύ δημοφιλής στην αγορά γούνας στα τέλη του 19ου αιώνα. Αυτά τα τρωκτικά κάποτε βρίσκονταν σε αφθονία, και οι ερευνητές μαρτυρούν πως έβλεπαν εκατοντάδες σε μια μόνο ημέρα. Λίγο μεγαλύτερα από τα ινδικά χοιρίδια, τα θηλυκά τσιντσιλά είναι βαρύτερα από τα αρσενικά, ζυγίζοντας έως 800 γραμμάρια, ενώ τα αρσενικά ζυγίζουν 500 γραμμάρια. Ζουν πολλά χρόνια, με ατομικά ρεκόρ μακροζωίας έως και 20 χρόνια και αναπαραγωγή ως την ηλικία των 15. Το κυνήγι για τη γούνα τους εντάθηκε, με τις εξαγωγές να ανεβαίνουν σε ένα εκτιμώμενο μέγεθος της τάξεως των 2 εκατομμυρίων γουνών μεταξύ του 1895 και του 1900. Το 1905 μόνο, 217.836 γούνες εισήχθησαν στις Η.Π.Α. από τη Νότια Αμερική. Αυτά τα ντροπαλά ζώα κυνηγούνταν αλύπητα όταν έγιναν σπάνια, και τα δέρματά τους αυξήθηκαν σε 200 δολάρια ανά γούνα. Οι αγοραστές γούνας έδιναν οδηγίες στους ενδιάμεσους να παίρνουν τις γούνες "σε οποιαδήποτε τιμή". Νωρίς στον 20ο αιώνα, οι πληθυσμοί και των δυο ειδών - του Μακρύτριχου και Κοντότριχου Τσιντσιλά - κατέρρευσαν. Το 1910 μια συμφωνία υπογράφηκε από τις χώρες των Άνδεων όπου εμφανίζονται τα δύο είδη τσιντσιλά, για να απαγορευτεί η αιχμαλωσία, η αγορά και η εξαγωγή. Παρόλο που θεμελιώθηκε στις Άνδεις στο Περού, τη Χιλή, τη Βολιβία και την Αργεντινή, τα τσιντσιλά παραμένουν σε μεγάλο κίνδυνο εξαφάνισης. Ένα παλτό από άγριο τσιντσιλά πωλούταν στην Ιαπωνία το 1981 για 49.000 δολάρια, και άλλα πωλούνταν για 100.000 δολάρια.
Άγριοι πληθυσμοί και των δυο ειδών κατατάσσονται τώρα στη λίστα CITES Appendix I, απαγορεύοντας το εμπόριό τους. Το Μακρύτριχο Τσιντσιλά απαγορεύεται στη Cordillera de la Costa και στις Ανδικές πλαγιές της Χιλής. Υπάρχει ένας πληθυσμός που υπολογίζεται στα 5.500 στην Εθνική Διαφύλαξη Τσιντσιλά. Το Κοντότριχο Τσιντσιλά κάποτε είχε την ευρύτερη διανομή από τα δυο, εκτεινόμενο από τα βουνά της Βολιβίας και του Περού μέσω της Χιλής ως τη βορειοδυτική Αργεντινή και είναι κοντά στην εξαφάνιση στη Χιλή και τη Βολιβία. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πρόσφατες καταγραφές των ειδών στο Εθνικό Πάρκο Lauca στη βόρεια Χιλή, όπου παλαιότερα υπήρχαν πολλά, και Κοντρότριχα Τσιντσιλά δεν εντοπίστηκαν καθόλου στο συνορευόμενο Εθνικό Πάρκο Sajama της Βολιβίας. Έγιναν προσπάθειες για να ενταχθούν τα τσιντσιλά στην άγρια φύση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Από το 1900, τα τσιντσιλά αιχμαλωτίζονταν για να εκτραφούν για την αγορά γούνας. Η Διεθνής Ομοσπονδία Αγοράς Γούνας υπολογίζει ότι 200.00 δέρματα από τσιντσιλά παράγονται ετησίως, με το μεγαλύτερο αριθμό να προέρχεται από τις Η.Π.Α.: η γούνα πωλείται έως και για 98 δολάρια (IUCN 1994). Η Ιαπωνία είναι η μεγαλύτερη αγορά γι' αυτή τη γούνα, ακολουθούμενη από τη Νότια Κορέα και την Κίνα. Τα οικόσιτα ζώα εκτρέφονταν σε διαφορετικά μεγέθη και χρώματα. Είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος απ' ότι τα άγρια είδη, με χρώματα γούνας που ποικίλουν από γκρι και καφέ μέχρι ποικίλες παστέλ αποχρώσεις. Το 1994, βίντεο με ηλεκτροπληξία στα γεννητικά όργανα τραβήχτηκαν από φάρμες τσιντσιλά στη Sonoma Valley της California, φάρμα που κατηγορήθηκε για βία στα ζώα. Οι κατήγοροι στοιχειοθέτησαν ότι σύμφωνα με κτηνιάτρους, τα ζώα υπέφεραν κατά τη διαδικασία, κατά την οποία τα τσιντσιλά κρατούνταν ανάποδα από την ουρά και ηλεκτρόδια τοποθετούνταν στο αυτί τους και στον πρωκτό ή τα γεννητικά όργανα. Έπειτα πατιέται ένας διακόπτης για να δώσει ρεύμα. Σύμφωνα με τις οδηγίες που καθιερώθηκαν από τον Αμερικανικό Σύνδεσμο Κτηνιάτρων, τέτοια ευθανασία μπορεί να διεξαχθεί μόνο σε ζώα που δεν έχουν τις αισθήσεις τους.
Μιας και τα εκτρεφόμενα ζώα για γούνα θεωρούνται καλύτερα από τα άγρια, οι dealers της γούνας ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ζήτηση για γούνα από άγρια τσιντσιλά, και η κυβέρνηση της Χιλής επιτυχώς πρότεινε το 1994 τα οικόσιτα τσιντσιλά και η γούνα τους να καλύπτεται από το CITES Appendices. Το IUCN Κόκκινο Βιβλίο Πληροφορίας Θηλαστικών είπε, ωστόσο, ότι το "κυνήγι των τσιντσιλά συνεχίζεται," και το είδος υπό εξαφάνιση Κοντότριχο Τσιντσιλά, του οποίου η γούνα είναι μεγαλύτερης αξίας απ' ότι άλλων ζώων, κυνηγιέται έντονα. Αυτό το είδος δεν εκτρέφεται σε αιχμαλωσία, και τα οικόσιτα ζώα αντιπροσωπεύουν τα υβρίδια μεταξύ των δύο ειδών. Η 2000 IUCN Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών κατατάσσει στη λίστα της το Μακρύτριχο Τσιντσιλά ως Ευάλωτο, και το Κοντότριχο Τσιντσιλά ως Υπό Υψηλό Κίνδυνο Εξαφάνισης.
Αυτές οι τρομακτικές εικόνες τραβήχτηκαν στη φάρμα Lanhu, στην επαρχία Jilin της Κίνας. Είναι μια από τις πολλές τέτοιου είδους φάρμες στην περιοχή που εκτρέφουν αλεπούδες για τη γούνα τους. Εκτροφέας αναφέρει ότι δεν τον συμφέρει οικονομικά να σφάζει "ανθρωπιστικά." Αντ' αυτού μερικές γδέρνονται και ζωντανές για να γλιτώσουν χρόνο και κόπο οι εργάτες.
Καπνίζοντας περιστασιακά ένα τσιγάρο, ένας εργάτης αρπάζει μια λευκή αλεπού από την ουρά της καθώς τη χτυπά μέχρι θανάτου με ένα ρόπαλο. Η μέθοδος είναι απλή και βάρβαρη - και μια μόνο από ποικιλία μεθόδων που χρησιμοποιούνται για σφαγή στις φάρμες γούνας στην Κίνα και υφίστανται τα ζώα στο όνομα της μόδας.
Άλλες μέθοδοι περιλαμβάνουν το σπάσιμο του λαιμού κάτω από μια μπότα ή ένα βαρύ χτύπημα στο κεφάλι. Ακτιβιστές λένε ότι είναι από τις τυχερές. Οι πιο υπάκουες αλεπούδες που δεν παλεύουν ακινητοποιούνται και γδέρνονται ζωντανές για να γλιτώσουν οι εργάτες χρόνο και ενέργεια.
Όσοι ζουν κοντά λένε η δυσωδία του θανάτου πλανάται στον αέρα ενώ κραυγές φόβου και πόνου παγώνουν το αίμα καθώς ακούγονται να βγαίνουν από αυτά τα μέρη μέρα και νύχτα.
Όταν η γούνα πια έχει αφαιρεθεί από το κεφάλι του ζώου, το γυμνό, ματωμένο κορμί του πετιέται σε ένα σωρό με τα προηγούμενα. Ωστόσο, ακόμα και χωρίς τη γούνα, μερικές είναι ακόμα ζωντανές, ασθμαίνοντας να πάρουν ανάσα και ανοιγοκλείνοντας τα μάτια τους έως και για δέκα λεπτά καθώς περιμένουν να πεθάνουν, αναφέρουν οι ακτιβιστές.
Οι αλεπούδες κρατούνται σε μικροσκοπικά κλουβιά περιμένοντας τη σειρά τους να πεθάνουν όπως άλλες σφάζονται μπροστά στα μάτια τους.
Οι γούνες τους έπειτα στέλνονται για να φορεθούν ως καπέλα ή παλτά από λάτρεις της μόδας παγκοσμίως. Ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων απαιτούν δράση για να σταματήσει η μαζική σφαγή χιλιάδων αλεπούδων για την παγκόσμια βιομηχανία μόδας κάθε χρόνο.
Κάθε χρόνο, η Καναδική κυβέρνηση δίνει στους κυνηγούς το πράσινο φως να χτυπούν μέχρι θανάτου με ρόπαλο εκατοντάδες από τα χιλιάδες μωρά φώκιες. Κατά τη σφαγή, τα μωρά φωκάκια πυροβολούνται ή χτυπιούνται με ρόπαλο επαναλαμβανόμενα. Οι θηρευτές φώκιας χτυπούν με γκλοπ ή ρόπαλο τα ζώα και σέρνουν στους πάγους τις φώκιες - που είναι συχνά ακόμα με πλήρεις αισθήσεις - πιασμένες με άγκιστρα από τις βάρκες.
Οι κυνηγοί πετούν τις ήδη νεκρές ή που πεθαίνουν ακόμα φώκιες σε σωρούς και αφήνουν τα πτώματά τους να σαπίσουν στους πάγους καθώς δεν υπάρχει αγορά για κρέας φώκιας. Κτηνίατροι που ερεύνησαν τη σφαγή ανακάλυψαν ότι οι κυνηγοί συνήθως αποτυγχάνουν να δράσουν σύμφωνα με τους όρους της Ευημερίας Ζώων του Καναδά.
Τα μωρά φωκάκια είναι αβοήθητα και δεν έχουν τρόπο να δραπετεύσουν από τα ρόπαλα των θηρευτών. Ένα άρθρο του Washington Post για τη σφαγή των φώκεων την περιέγραψε με αυτό τον τρόπο: "Μια φώκια φαινόταν να ασθμαίνει για να πάρει ανάσα, με αίμα να τρέχει από τη μύτη της καθώς κείτεται στον πάγο. Όχι πολύ μακριά, ένας θηρευτής ακονίζει το μαχαίρι του. Η φώκια φαίνεται να τινάζεται καθώς το δέρμα της απομακρύνεται από το κορμί της."
Πολλές φώκιες που θανατώνονται είναι 3 μηνών ή και μικρότερες. Πολλές δεν έχουν μάθει ακόμα να κολυμπούν ή να τρώνε τα πρώτα τους στερεά γεύματα.
Η βιομηχανία φώκιας ισχυρίζεται ότι σκοτώνει περισσότερες φώκιες λόγω της αυξημένης ζήτησης της γούνας τους. Παρόλο που οι Η.Π.Α. απαγόρευσαν την αγορά δέρματος φώκιας το 1972, ο καθένας που φοράει γούνα από μινκ, λαγούς, αλεπούδες, ή οποιοδήποτε άλλο είδος ζώου είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία ζήτησης και άρα αγοράς γούνας, που πιέζει τους Καναδούς κυνηγούς να σκοτώνουν περισσότερες φώκιες κάθε χρόνο.
Τα ζώα που εκτρέφονται στα κλουβιά αναπτύσσουν νευρωτικές συμπεριφορές όπως βηματισμό, ατελείωτες περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους, αυτο-ακρωτηριασμούς και κανιβαλισμό.Τα περισσότερα ζουν αφύσικα σύντομες ζωές... 5 μήνες για τα μινκ και 9 μήνες για τις αλεπούδες.
Ένα γούνινο παλτό του ενός μέτρου, απαιτεί το θάνατο:
40 κουνελιών
16 κογιότ
15 καστόρων
20 ενυδρίδων
42 κόκκινων αλεπούδων
40 ρακούν
60 άγριων μινκ
18 λυγξ
45 οπόσουμ
100 σκίουρων ή
8 φώκεων
Περίπου 24 γάτες απαιτούνται για ένα γούνινο παλτό, και 10-12 σκύλοι. Αυτός ο αριθμός είναι προφανώς υψηλότερος για μωρά γατάκια ή κουταβάκια που χρησιμοποιούνται.
Απο την Eleni Triantafillidou πηγη: https://
Τα ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή ζουν περιορισμένα σε βρώμικα συρμάτινα κλουβιά, εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες για 4 - 5 χρόνια. Ζουν με φόβο, στρες, ασθένειες και από τον εγκλεισμό έχουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα, σε σημείο που τρελαίνονται, γίνονται επιθετικά και σκοτώνουν τα μικρά τους. Τα μικρά ζώα γδέρνονται ζωντανά σε ηλικία μέχρι 6 μηνών στο όνομα μιας απόλυτα άχρηστης παγκόσμιας βιομηχανίας, που κερδίζει δισεκατομμύρια ετησίως.
Αυτή είναι μια λάθος θεώρηση. Όχι μόνο είναι πολύ επικερδές το δέρμα για τη βιομηχανία κρέατος, αλλά πολύ από το δέρμα που πωλείται παγκοσμίως προέρχεται από ζώα που θανατώνονται κυρίως για το δέρμα τους.
Tο δέρμα μιας αγελάδας είναι σχεδόν το 10% της συνολικής της "αξίας", το οποίο βασικά κάνει το δέρμα το πιο επικερδές μέρος του σώματός της. Το δέρμα βάρους 1300 γραμμαρίων για παράδειγμα, αξίζει πολύ περισσότερο από 500 γραμμάρια κρέας. Το δέρμα βοηθά την κρεατοβιομηχανία και τη βιομηχανική εκτροφή να είναι πολύ επικερδείς.
Όταν η γούνα αποσπασθεί βίαια από το κεφάλι των ζώων, τα γυμνά, ματωμένα κορμιά τους πετιούνται σε ένα σωρό από ζώα, τα οποία γδάρθηκαν ζωντανά πριν από αυτά. Κάποια είναι ακόμα ζωντανά, ανασαίνουν με δυσκολία και ανοιγοκλείνουν τα μάτια αργά. Η καρδιά κάποιων από αυτά μπορεί να συνεχίσει να χτυπά μέχρι και 10 λεπτά αφού τα γδάρουν...Δείτε βίντεο της Peta (σκληρές εικόνες):https://www.facebook.com/
Δεν υπάρχουν ποινές για τους ανθρώπους που κακοποιούν τα ζώα στη Κίνα, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας, προμηθεύοντας πάνω από τα μισά ρούχα στις ΗΠΑ.
Άγριοι πληθυσμοί και των δυο ειδών κατατάσσονται τώρα στη λίστα CITES Appendix I, απαγορεύοντας το εμπόριό τους. Το Μακρύτριχο Τσιντσιλά απαγορεύεται στη Cordillera de la Costa και στις Ανδικές πλαγιές της Χιλής. Υπάρχει ένας πληθυσμός που υπολογίζεται στα 5.500 στην Εθνική Διαφύλαξη Τσιντσιλά. Το Κοντότριχο Τσιντσιλά κάποτε είχε την ευρύτερη διανομή από τα δυο, εκτεινόμενο από τα βουνά της Βολιβίας και του Περού μέσω της Χιλής ως τη βορειοδυτική Αργεντινή και είναι κοντά στην εξαφάνιση στη Χιλή και τη Βολιβία. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πρόσφατες καταγραφές των ειδών στο Εθνικό Πάρκο Lauca στη βόρεια Χιλή, όπου παλαιότερα υπήρχαν πολλά, και Κοντρότριχα Τσιντσιλά δεν εντοπίστηκαν καθόλου στο συνορευόμενο Εθνικό Πάρκο Sajama της Βολιβίας. Έγιναν προσπάθειες για να ενταχθούν τα τσιντσιλά στην άγρια φύση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Από το 1900, τα τσιντσιλά αιχμαλωτίζονταν για να εκτραφούν για την αγορά γούνας. Η Διεθνής Ομοσπονδία Αγοράς Γούνας υπολογίζει ότι 200.00 δέρματα από τσιντσιλά παράγονται ετησίως, με το μεγαλύτερο αριθμό να προέρχεται από τις Η.Π.Α.: η γούνα πωλείται έως και για 98 δολάρια (IUCN 1994). Η Ιαπωνία είναι η μεγαλύτερη αγορά γι' αυτή τη γούνα, ακολουθούμενη από τη Νότια Κορέα και την Κίνα. Τα οικόσιτα ζώα εκτρέφονταν σε διαφορετικά μεγέθη και χρώματα. Είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος απ' ότι τα άγρια είδη, με χρώματα γούνας που ποικίλουν από γκρι και καφέ μέχρι ποικίλες παστέλ αποχρώσεις. Το 1994, βίντεο με ηλεκτροπληξία στα γεννητικά όργανα τραβήχτηκαν από φάρμες τσιντσιλά στη Sonoma Valley της California, φάρμα που κατηγορήθηκε για βία στα ζώα. Οι κατήγοροι στοιχειοθέτησαν ότι σύμφωνα με κτηνιάτρους, τα ζώα υπέφεραν κατά τη διαδικασία, κατά την οποία τα τσιντσιλά κρατούνταν ανάποδα από την ουρά και ηλεκτρόδια τοποθετούνταν στο αυτί τους και στον πρωκτό ή τα γεννητικά όργανα. Έπειτα πατιέται ένας διακόπτης για να δώσει ρεύμα. Σύμφωνα με τις οδηγίες που καθιερώθηκαν από τον Αμερικανικό Σύνδεσμο Κτηνιάτρων, τέτοια ευθανασία μπορεί να διεξαχθεί μόνο σε ζώα που δεν έχουν τις αισθήσεις τους.
Μιας και τα εκτρεφόμενα ζώα για γούνα θεωρούνται καλύτερα από τα άγρια, οι dealers της γούνας ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ζήτηση για γούνα από άγρια τσιντσιλά, και η κυβέρνηση της Χιλής επιτυχώς πρότεινε το 1994 τα οικόσιτα τσιντσιλά και η γούνα τους να καλύπτεται από το CITES Appendices. Το IUCN Κόκκινο Βιβλίο Πληροφορίας Θηλαστικών είπε, ωστόσο, ότι το "κυνήγι των τσιντσιλά συνεχίζεται," και το είδος υπό εξαφάνιση Κοντότριχο Τσιντσιλά, του οποίου η γούνα είναι μεγαλύτερης αξίας απ' ότι άλλων ζώων, κυνηγιέται έντονα. Αυτό το είδος δεν εκτρέφεται σε αιχμαλωσία, και τα οικόσιτα ζώα αντιπροσωπεύουν τα υβρίδια μεταξύ των δύο ειδών. Η 2000 IUCN Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών κατατάσσει στη λίστα της το Μακρύτριχο Τσιντσιλά ως Ευάλωτο, και το Κοντότριχο Τσιντσιλά ως Υπό Υψηλό Κίνδυνο Εξαφάνισης.
Καπνίζοντας περιστασιακά ένα τσιγάρο, ένας εργάτης αρπάζει μια λευκή αλεπού από την ουρά της καθώς τη χτυπά μέχρι θανάτου με ένα ρόπαλο. Η μέθοδος είναι απλή και βάρβαρη - και μια μόνο από ποικιλία μεθόδων που χρησιμοποιούνται για σφαγή στις φάρμες γούνας στην Κίνα και υφίστανται τα ζώα στο όνομα της μόδας.
Άλλες μέθοδοι περιλαμβάνουν το σπάσιμο του λαιμού κάτω από μια μπότα ή ένα βαρύ χτύπημα στο κεφάλι. Ακτιβιστές λένε ότι είναι από τις τυχερές. Οι πιο υπάκουες αλεπούδες που δεν παλεύουν ακινητοποιούνται και γδέρνονται ζωντανές για να γλιτώσουν οι εργάτες χρόνο και ενέργεια.
Όσοι ζουν κοντά λένε η δυσωδία του θανάτου πλανάται στον αέρα ενώ κραυγές φόβου και πόνου παγώνουν το αίμα καθώς ακούγονται να βγαίνουν από αυτά τα μέρη μέρα και νύχτα.
Όταν η γούνα πια έχει αφαιρεθεί από το κεφάλι του ζώου, το γυμνό, ματωμένο κορμί του πετιέται σε ένα σωρό με τα προηγούμενα. Ωστόσο, ακόμα και χωρίς τη γούνα, μερικές είναι ακόμα ζωντανές, ασθμαίνοντας να πάρουν ανάσα και ανοιγοκλείνοντας τα μάτια τους έως και για δέκα λεπτά καθώς περιμένουν να πεθάνουν, αναφέρουν οι ακτιβιστές.
Οι αλεπούδες κρατούνται σε μικροσκοπικά κλουβιά περιμένοντας τη σειρά τους να πεθάνουν όπως άλλες σφάζονται μπροστά στα μάτια τους.
Οι γούνες τους έπειτα στέλνονται για να φορεθούν ως καπέλα ή παλτά από λάτρεις της μόδας παγκοσμίως. Ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων απαιτούν δράση για να σταματήσει η μαζική σφαγή χιλιάδων αλεπούδων για την παγκόσμια βιομηχανία μόδας κάθε χρόνο.
Οι κυνηγοί πετούν τις ήδη νεκρές ή που πεθαίνουν ακόμα φώκιες σε σωρούς και αφήνουν τα πτώματά τους να σαπίσουν στους πάγους καθώς δεν υπάρχει αγορά για κρέας φώκιας. Κτηνίατροι που ερεύνησαν τη σφαγή ανακάλυψαν ότι οι κυνηγοί συνήθως αποτυγχάνουν να δράσουν σύμφωνα με τους όρους της Ευημερίας Ζώων του Καναδά.
Τα μωρά φωκάκια είναι αβοήθητα και δεν έχουν τρόπο να δραπετεύσουν από τα ρόπαλα των θηρευτών. Ένα άρθρο του Washington Post για τη σφαγή των φώκεων την περιέγραψε με αυτό τον τρόπο: "Μια φώκια φαινόταν να ασθμαίνει για να πάρει ανάσα, με αίμα να τρέχει από τη μύτη της καθώς κείτεται στον πάγο. Όχι πολύ μακριά, ένας θηρευτής ακονίζει το μαχαίρι του. Η φώκια φαίνεται να τινάζεται καθώς το δέρμα της απομακρύνεται από το κορμί της."
Πολλές φώκιες που θανατώνονται είναι 3 μηνών ή και μικρότερες. Πολλές δεν έχουν μάθει ακόμα να κολυμπούν ή να τρώνε τα πρώτα τους στερεά γεύματα.
Η βιομηχανία φώκιας ισχυρίζεται ότι σκοτώνει περισσότερες φώκιες λόγω της αυξημένης ζήτησης της γούνας τους. Παρόλο που οι Η.Π.Α. απαγόρευσαν την αγορά δέρματος φώκιας το 1972, ο καθένας που φοράει γούνα από μινκ, λαγούς, αλεπούδες, ή οποιοδήποτε άλλο είδος ζώου είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία ζήτησης και άρα αγοράς γούνας, που πιέζει τους Καναδούς κυνηγούς να σκοτώνουν περισσότερες φώκιες κάθε χρόνο.
Ένα γούνινο παλτό του ενός μέτρου, απαιτεί το θάνατο:
40 κουνελιών
16 κογιότ
15 καστόρων
20 ενυδρίδων
42 κόκκινων αλεπούδων
40 ρακούν
60 άγριων μινκ
18 λυγξ
45 οπόσουμ
100 σκίουρων ή
8 φώκεων
Περίπου 24 γάτες απαιτούνται για ένα γούνινο παλτό, και 10-12 σκύλοι. Αυτός ο αριθμός είναι προφανώς υψηλότερος για μωρά γατάκια ή κουταβάκια που χρησιμοποιούνται.
Απο την Eleni Triantafillidou πηγη: https://
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το Fans e-blog δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή. Δεν δημοσιεύονται συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια.